De 21 corporaties van het Regioplatform Woningcorporaties Utrecht (RWU) zijn bezorgd over het plan van de U16 gemeenten om cliënten uit de maatschappelijke opvang en beschermd wonen in het vervolg te huisvesten in zelfstandige woningen in de wijk en minder in intramurale instellingen. RWU ziet wel een taak voor de corporaties, maar stelt dat er dan dringend sociale huurwoningen bij moeten komen. Die zijn er nu al veel te weinig, gelet op de lange wachttijden. Bovendien willen de corporaties garanties van gemeenten en zorginstellingen dat zij in de wijk alle benodigde zorg en begeleiding organiseren om ernstige sociale problematiek te voorkomen. Het gaat immers om instroom van kwetsbare mensen en ook van cliënten die 24 uurs zorg nodig hebben. De corporaties waarschuwen dan ook voor overhaaste invoering van deze plannen. RWU heeft haar zorgen verwoord in een brief aan alle Colleges van de U16.
De corporaties benadrukken dat deze groep cliënten in principe tot de doelgroep van de corporaties hoort. Zij willen dan ook graag met de gemeenten daarover in gesprek. Maar de sociale huurwoningen zijn in de Utrechtse regio reeds buitengewoon schaars. Bovendien gaat nu al één op de drie woningen bij toewijzing naar een bijzondere doelgroep met urgentie. Komt deze groep erbij, dan is er voor de ‘gewone’ woningzoekende nog minder te kiezen. Daarom moeten er snel nieuwe locaties komen voor sociale woningbouw. Niet alleen in de stad Utrecht, maar ook in de regio, omdat de regiogemeenten volgens de plannen zelf meer verantwoordelijk worden voor de huisvesting en niet alleen meer de gemeente Utrecht.
RWU vindt dat gemeenten en zorginstellingen tevens voldoende begeleiding en zorg moeten organiseren voor deze groep, als die in de wijk komt te wonen. Wordt die zorg niet geboden, dan ontstaan overlast en ernstige sociale problematiek waardoor de leefbaarheid achteruit gaat. Men moet ook geen overspannen verwachtingen hebben van de mantelzorg die buurtbewoners kunnen bieden. Ook gelet op de vaak zware problematiek waarmee deze groep kampt.
Nogal wat buurten met sociale woningbouw hebben door allerlei overheidsmaatregelen nu al te kampen met een eenzijdige instroom van woningzoekenden, met een oververtegenwoordiging van kwetsbare mensen met sociale en psychische problematiek. In een aantal complexen en straten is de grens van wat mogelijk is als het gaat om instroom van kwetsbare mensen, zo ongeveer bereikt. Er komt dan ook veel op deze en ook andere buurten af met de aangekondigde uitstroom vanuit de maatschappelijke opvang en het beschermd wonen.
De corporaties vragen dan ook van gemeenten om een visie en een aanpak over hoe al die specifieke doelgroepen in de buurt op een fatsoenlijke wijze met en naast elkaar kunnen wonen.
